Onze grijze oude vos overleden.

We zijn een tijdje uit de lucht geweest, maar nu weer terug. Met al die tegenvallende adoptie-wachtlijst-berichten en zoveel andere zaken die je aandacht opeisen in het dagelijkse leven, schuift de adoptie soms een beetje naar de achtergrond. Je durft je nergens meer op in te stellen, want tot nu toe wordt de wachtlijst steeds in negatieve zin bijgesteld. We hebben kamertjes kijken en inrichten maar even uitgesteld. Deze zomer is vroeg genoeg en 1,5 jaar tegen een leeg baby-kamertje aankijken, doet ons vast geen goed. We blijven wel optimistisch denken, misschien tegen beter weten in, hopen we toch op een voorstel begin 2008.

Intussen gaat ons leven natuurlijk gewoon door met al z'n hoogte- en dieptepunten. Gisteren was zo'n absoluut dieptepunt. We hebben Cjekka, onze mechelse herder, lees grijze oude vos, moeten laten inslapen. Tot drie weken geleden was ze nog vitaal, maar toen ging het ineens hard achteruit. De dierenarts constateerde vergevorderde artrose in haar voorpoot en versleten heup- en kaakgewrichten. We hebben geprobeerd het met pijnstillers te rekken, maar het was geen doen meer voor haar. Ze had zo'n verschrikkelijke pijn. We konden het niet meer aanzien. De dierenarts was gelukkig bereid om naar ons huis te komen, want we zagen het helemaal niet zitten om nog met dat beest te gaan slepen. Om 20:15 uur is ze thuis rustig in onze armen ingeslapen. Ze ligt nu in de tuin begraven naast vera. In haar graf heeft ze haar geliefde bal meegenomen. Het is moeilijk om zo'n lief dier los te moeten laten, maar we kunnen terugkijken op ontelbare leuke herinneringen aan haar. Gelukkig hebben we een hoop foto's. In het fotoalbum heb ik er een hele reeks geplaatst. Kon namelijk geen keuze maken.