Isabel groeit als kool

Met ons gaat het heel erg goed. Isabel groeit als kool, gaat met veel plezier naar de kinderdagopvang als mama en papa werken en heeft veel plezier met Fauve. (Fauve is een nieuw hoofdstuk in ons leven waarover ik zo iets meer zal vertellen.)In de ontwikkeling van zo'n kleintje gebeurt er erg veel. Veel grote kleine stapjes, voor de buitenwereld heel normaal, maar voor ons steeds weer heel bijzonder. Zo heeft ze nu al 6 tanden, kan ze lopen en sinds kort ook rennen, stampen met haar voetjes en rondjes draaien tot ze duizelig wordt en omvalt. Ze zingt poesje mauw in haar eigen verzonnen taal en voert hele gesprekken met iedereen die toevallig maar in de buurt is. Ik probeer zodirect nog even tijd in te ruimen om een aantal foto's te plaatsen.

Helaas is eind juli Nel overleden. Ze werd ziek en binnen 12 uur was ze dood. Ze bleek kanker te hebben. Ze is dus al veel langer ziek geweest zonder dat we het wisten. Achteraf vielen er natuurlijk wel een paar kwartjes, maar ze heeft in onze ogen tot de laatste dag maar een enkele keer pijn gehad. We vonden het vreselijk dat ze er niet meer was. Nellie was een heerlijke hond en we missen haar nog steeds. En ondanks het feit dat Nel nooit vervangen kan worden, hebben we wel snel besloten om de leegte te vullen. Wij bleken toch het type mensen, die niet zonder hond willen leven. We konden nu geen tijd inruimen voor de opvoeding van een pup. Daarom zijn we gegaan voor een herplaatster. Het liefst zo snel mogelijk, want dan kon de nieuwe hond nog wennen in de tijd dat we vakantie hadden. In heel Nederland was er op dat moment 1 Engelse Basset, die een nieuw thuis zocht en dat was Fauve. (Spreek uit: foof) Ze woonde op een boerderij in de Noord-Oostpolder in Nagele. (In de buurt van Urk) Haar baasjes moesten noodgedwongen van een boerderij verhuizen naar een rijtjeswoning. Alle beesten moesten weg. Fauve is opgegroeid tussen verschillende beesten en een gezin met drie kinderen. Ze is dus erg sociaal. Wel hbbn we de indruk dat deze mensen niet veel bezoek kregen en dat Fauve nooit uitging. Ze leefde vooral op en om de boerderij. Alles is voor Fauve dus nieuw. Lopen aan de riem, mensen ontmoeten, naar het bos, hondenbrokken enzovoorts. Opvoeden moest dus toch opnieuw, maar ze is wel al zindelijk. Thuis gaat het heel goed met Fauve en Isabel. Fauve is inderdaad supersociaal en Isabel gek op dieren. Het is heerlijk om weer een hond om ons heen te hebben. En weer een Engelse Basset bleek een goede keuze. Dit type hond sluit naadloos aan op ons gezin.

Kerst en oud en nieuw

We hopen dat iedereen een fijne kerst heeft gehad. Bij ons was het natuurl;ijk een hele bijzondere kerst met z'n drieen. En natuurlijk ook geweldig om als gezin deel te nemen aan alle familie-activiteiten. Foto's hiervan volgen nog.
We hebben dit jaar geen kaarten verstuurd, maar wel inspiratie opgedaan uit een paar hele leuke fotokaarten die we hebben gekregen. Volgend jaar dus misschien wel een fotokaart. Met oud en nieuw in zicht wensen wij iedereen een goeie roetsj en tot in 2008!

Liefs en groetjes,
Raoul, Sanne en Isabel.

Ik vind weinig tijd om achter de computer te kruipen, daarom even gauw een paar nieuwtjes. Sommige inmiddels weer oud.
Frank, Sabine, Tanimola, Pascal, Regina en Bo zijn al weer een tijdje thuis. Nienke en Michel zitten nog in Nigeria met Kemi. Zij redden het niet meer om voor de kerst thuis te zijn. Van de ene kant jammer, van de andere kant wel speciaal kerst vieren in Nigeria.

Met Isabel gaat het goed. We genieten volop van haar. Hechting verloopt in onze ogen erg voorspoedig, terwijl we hier in het begin wel eens zorgen over hebben gehad. Ze gaat met sprongen vooruit en soms even een klein stapje terug. Ze is duidelijk helemaal vertrouwd bij ons, voelt zich op haar gemak en zit zichtbaar goed in haar vel. Ze is een tevreden brabbelende en lachende baby. Ze zoekt steun bij ons als er enge of vervelende dingen gebeuren, zoals een bezoek aan het consultatiebureau. In januari gaan we haar wereld stukje bij beetje uitbreiden. Daarbij laten we ons leiden door de signalen die zij afgeeft.

Afgelopen dinsdag bij de kinderarts op het adoptiespreekuur geweest. Dezelfde arts als Isabels vriendje en toekomstige ehtgenoot (denken de ouders) Vinn. Deze arts is zelf ook Nigeriaans/Nederlands, ziet eruit als Eddie Murphie, heeft een groot gevoel voor humor en is fantastisch met kinderen. Daarnaast, ook niet onbelangrijk, lijkt hij ons erg kundig. Kortom een goed gevoel. We volgen het standaard adoptieprotocol en hopen dat alle uitslagen goed zijn. Zorgen hebben we daar niet om, want uiterlijk blaakt Isabel van gezondheid.

De aankomstkaart wordt nog op de blog geplaatst. Duurt even wat langer, want we zijn nog informatie in aan het winnen over het onleesbaar maken van de persoonlijke gegevens. Volgt dus nog. Wel nog een paar nieuwe foto's in het fotoalbum. Zie links.

Iedereen fijne feestdagen en tot snel.

Een dochter voor Nienke en Michel!!!

Na lang wachten is het voor Nienke en Michel ook eindelijk zover. Zij hebben een voorstel gekregen op 12 november. Zij zijn de trotse ouders van Oluwakemi. Kemi is geboren op 16 maart 2006 in Nigeria. Namens ons drietjes proficiat!!!

Als alles goed gaat zullen ze aaanstaande zaterdag al naar Lagos vliegen. Uit ervaring weten we dat het heel veel regelwerk is. Veel succes met de laatste formaliteiten en het inpakken.

Nienke ne Michel hebben ook een eigen website. Zie links. Op ons fotoalbum hebben we ook een paar foto's van hen toegevoegd. Daar nog met Isabel op hun arm en nog niet wetende dat Kemi toen al op hen wachtte.

Nieuwe foto's

Heb nog even een gaatje gevonden om wat nieuwe foto's te plaatsen! Kijk gauw in het fotoboek. Binnenkort volgen foto's van Isabel en Nel. Die twee zijn namelijk nu al dol op elkaar.

Aanmelden IND/aankomstkaart

Na wat omzwervingen hebben we Isabel bij de IND in Den Bosch aangemeld als 'vreemdelinge'. De wachttijd voor een vreemdelingendocument zou ongeveer 13 weken bedragen. We wachten af.

Met Isabel gaat het steeds beter. Je merkt dat ze zich thuis begint te voelen en er wordt dan ook wat afgekletst in de box in op de arm. We hebben wel een andere wandelwagen moeten aanschaffen. We hadden een zogenaamde 'jogger', maar dat functioneerde niet. Ze zat met het gezicht van ons af en uit beeld betekent nu nog verdwenen. Ik was dus verplicht de hele weg te zingen en te kletsen om contact te houden. Aangezien ik iedere dag 1 a 1,5 uur in het bos loop met Nellie en Isabel, werd dat een beetje veel van het goede. Nu een wagen op de kop getikt met de zit naar ons toe en alle problemen zijn opgelost.

We zijn druk bezig met de aankomstkaart. Althans anderen zijn druk voor ons in de weer. Hopelijk hebben we komend weekend de kaarten in huis en kunnen we ze de week erop versturen. Als we ze verstuurd hebben, zullen we er ook een op de weblog plaatsen.
Wordt vervolgd...

Consultatiebureau

Isabel heeft een bezoekje gebracht aan het consultatiebureau. Als kersverse moeder kom je dan nog wat onverwachte situaties tegen. Wagen en jassen achtergelaten in de hal. Isabel in opdracht van de baliejuffrouw uitgekleed m.u.v. de luier. Bleek dat je een deken of badjas moest meenemen, want je bent niet direct aan de beurt. Alle kindjes dus warm aangekleed, zat mijn koukleumpje met een truitje omgeslagen in de hal. Voelde me enigzins opgelaten, maar gelukkig kwam er een bekende binnen, die een dekentje te leen had.
Ze is zover ze konden beoordelen gezond en goed ontwikkeld. Ze weegt bijna 7 kilo en is 66 centimeter groot. Dat is prima. Inmiddels drinkt ze veel beter. Flessen van 210 ml drinkt ze een paar keer per dag helemaal uit. Nu we overgeschakeld zijn op Friso, mochten we ook beginnen met broodkorsten, soepstengels en fruithapjes. Voor papa en mama is alles een feest, voor Isabel is het nogal bedenkelijk. De fles heeft duidelijk nog haar voorkeur. Maar het levert natuurlijk komische situaties op.

The day after

Zaterdag, de dag na aankomst, was ik zo moe, dat het leek of ik wel dagen kon slapen. Gelukkig had Raoul zoveel van Isabel gemist, dat hij moeiteloos de hele dag met haar bezig was. Zondags was ik weer een beetje mens en hebben we natuurlijk de hele dag nog nagekletst in de roes van vrijdag. Isabel moet uiteraard behoorlijk wennen in Nederland, maar we vinden dat ze het hartstikke goed doet. 's Maandags is Raoul weer gaan werken en is het 'gewone' leven dus begonnen. Het bevalt ons heel erg goed en Isabel doet de rust en regelmaat duidelijk ook goed.
Raoul is gelukkig helemaal hersteld. Hij voelt zich fit en gezond. Hij weet dat hij voorlopig nog even uit moet kijken met oververmoeidheid e.d. , want dan kan de malariaparasiet weer oprukken. Maar we hebben er vertrouwen in dat er nu zoveel rust is, dat het wel mee zal vallen.

Eerste bericht vanuit Nederland

Hallo allemaal,

Hier een eerste bericht uit Nederland. Had gedacht meteen de eerste week te schrijven, maar moet er even aan wennen dat ik bijna nergens aan toe kom. Begin na drie weken wel steeds handiger te worden om alles te combineren met Isabel. Vandaar nu even tijd voor dit bericht.

Onze aankomst in Nederland was geweldig!! Rond 6 uur stapte ik met Isabel in de draagzak, bepakt en bezakt door de uitgangsdeur de aankomsthal in. Daar werden we zeer hartelijk ontvangen door een groepje die-hards, die midden in de nacht waren opgestaan om ons bij de eerste passen op Nederlandse bodem al welkom te heten. Isabel ging natuurlijk meteen bij papa op de arm. Na een kop koffie afscheid genomen van een aantal mensen en met de rest naar Limburg gereden. Toen we de straat inreden ontdekten we de tweede verrassing. Ons huis en het stukje straat voor ons huis was versierd met vlaggetjes en ballonnen. De kinderen van school hadden al deze versieringen gemaakt en groep 8 had alles opgehangen. Het zag er werkelijk schitterend uit en gaf een enorm welkom gevoel! Ook binnen was de woonkamer versierd met slingers en ballonnen. En er stond al een uitgebreidde brunch klaar met natuurlijk limburgse vlaai en Slennicher Kranz. Na deze brunch zijn de schipholgangers even naar huis gegaan om een uurtje de ogen dicht te doen. De hele dag is er bezoek geweest om Isabel welkom te heten. We hebben dat echt geweldig gevonden. Isabel vond het zelf ook allemaal erg interessant en heeft bij iedereen op schoot gezeten, gelachen en gekletst. Ze vergat zelfs helemaal om te gaan slapen. 's Middags kwam er nog een klap op de vuurpijl. De kinderen van onze school (Met gepaste trots kan ik melden dat het om de OBS de Trampoline in Brunssum gaat.) kwamen voor ons huis zingen voor Isabel. Nou, dan sta je wel even met een krop in de keel! Voor het eerst ook weer mijn krokodillen gezien! Het was een overgetelijke dag, waar we met enorm veel plezier aan terug denken. Tegen 23:00 uur 's Avonds zijn we doodmoe ons bed in gerold en voldaan in slaap gevallen.

We komen naar huis!!!!!!!!!

Ja, jullie lezen het goed. Isabel en ik komen naar huis. In Abudja hebben ze er heel hard aan gewerkt dat ik voor de public holidays naar huis kan. Donderdag en vrijdag is de afsluiting van de ramadan en dan is hier alles gesloten. Het vliegveld gelukkig niet. Vandaag zijn de papieren definitief gelegaliseerd, heb ik het visum van Isabel gekregen en heb ik onze vlucht terug (om)geboekt. Wij vliegen vrijdagavond om 21:00 uur en kom na een tussenlanding in Kano, vrijdagmorgen om 06:10 uur aan op Schiphol.

Nog meer geweldig nieuws! Raoul is uit het ziekenhuis en voelt zich een stuk beter. Helaas is de nasleep van de malaria nog niet voorbij. Dit komt mede doordat het categorie drie betreft. Hij is in ieder geval dusdanig opgeknapt, dat hij ons zelf af kan komen halen op het vliegveld.

Ik heb enorme zin om naar huis te komen. Ik verheug me op zoveel dingen. De aankomst, iedereen weer zien, overal vrij rond kunnen lopen, weer in ons koude kikkerlandje zijn, wandelen in het bos, verse lucht opsnuiven en zelfs om af en toe de handen weer even vrij te hebben. Maar het meest verheug ik me er nog op om met z'n drieen eindelijk van een normaal gezinsleven te kunnen genieten.

Voor nu het laatste bericht it Nigeria. Binnenkort zullen de berichten uit Nederland gaan komen.

Heel veel groeten en tot vrijdag!