Follow up...

Dat volgende slaapje werd de volgende dag. Omdat ik alleen met haar ben, is het niet altijd makkelijk om tijd te maken voor internet. Er is alweer vanalles nieuws te melden. Helaas ook een verdrietig bericht. Vanuit Nederland kwam vrijdag het bericht dat het met Lara, de hond van mijn schoonzus, niet goed ging. Waarschijnlijk had ze een hersenbloeding gehad. Tijdens de nacht ging ze hard achteruit en 's morgens heeft ze de moeilijke beslissing moeten nemen om haar in te laten slapen. We zijn een absolute hondenfamilie en Lara ligt ons dus ook nauw aan het hart. Ze is gelukkig heel rustig ingeslapen. Raoul heeft een graf voor haar gegeraven in de achtertuin van z'n ouders. Voelde erg raar om geen afscheid van haar te kunnen nemen. Op zulke momenten wil je gewoon even thuis zijn.

Gelukkig was er voor mij ook afleiding. Gisteren zijn we naar de Lekki-markt geweest. Dat was hartstikke leuk. Wel bloedheet. Isabels kleren waren nat van het zweet en overal glinsterden kleine zweetdruppeltjes op haar hoofd en gezicht. Ik heb een paar hele mooie souveniers gekocht. Had nog wel meer dingen willen meenemen, maar was bang dat het allemaal niet in de koffer zou passen. Als ik genoeg tijd heb, Isabel slaapt nu, dan probeer ik een paar foto's in het foto-album te zetten.

Vandaag (zondag) ben ik op bezoek geweest bij Frank en Sabine en Regina en Pascal. Dat was heel erg gezellig. Natuurlijk ken ik Bo en Tanimola al van de week dat wij zelf bij miss Aino zaten. Tanimola en Bo hadden toen onze harten al veroverd. Ongelofelijk hoe anders de kinderen eruit zien als ze leuke passende kleren aan hebben. Je ziet ook gewoon dat het de kinderen goed doet dat ze ouders hebben, die onverdeelde aandacht voor hen hebben. We hebben gezellig gekletst. Veel herkenning natuurlijk. Even kunnen knuffelen met Tanimola. Bo lag heerlijk te slapen. Vanmiddag ga ik naar een barbecue op de compound, vananvond even bellen met het thuisfront en er is weer een dag voorbij gevlogen.

Morgen hoor ik of ik dinsdag naar Abudja mag vliegen. Op dit moment wacht ik nog op Isabels paspoort en de legalisatie door buitenlandse zaken. De verwachting van de Foundation is dat maandag alles rond is. Maar alles onder voorbehoud natuurlijk, want in Nigeria is niets zeker. Ik hoop wel dat het doorgaat, want dat zou betekenen dat ik vlug naar huis mag. In Abudja hoef ik namelijk alleen nog een visum voor Isabel aan te vragen en een vlucht naar huis te boeken. Bij het idee van naar huis gaan, begint het wel te kriebelen hoor. Wie weet... Morgen even afwachten dus.

Ik hoor nog niets vanuit de slaapkamer, dus ik ga nog even proberen wat foto's erop te zetten.