We komen naar huis!!!!!!!!!

Ja, jullie lezen het goed. Isabel en ik komen naar huis. In Abudja hebben ze er heel hard aan gewerkt dat ik voor de public holidays naar huis kan. Donderdag en vrijdag is de afsluiting van de ramadan en dan is hier alles gesloten. Het vliegveld gelukkig niet. Vandaag zijn de papieren definitief gelegaliseerd, heb ik het visum van Isabel gekregen en heb ik onze vlucht terug (om)geboekt. Wij vliegen vrijdagavond om 21:00 uur en kom na een tussenlanding in Kano, vrijdagmorgen om 06:10 uur aan op Schiphol.

Nog meer geweldig nieuws! Raoul is uit het ziekenhuis en voelt zich een stuk beter. Helaas is de nasleep van de malaria nog niet voorbij. Dit komt mede doordat het categorie drie betreft. Hij is in ieder geval dusdanig opgeknapt, dat hij ons zelf af kan komen halen op het vliegveld.

Ik heb enorme zin om naar huis te komen. Ik verheug me op zoveel dingen. De aankomst, iedereen weer zien, overal vrij rond kunnen lopen, weer in ons koude kikkerlandje zijn, wandelen in het bos, verse lucht opsnuiven en zelfs om af en toe de handen weer even vrij te hebben. Maar het meest verheug ik me er nog op om met z'n drieen eindelijk van een normaal gezinsleven te kunnen genieten.

Voor nu het laatste bericht it Nigeria. Binnenkort zullen de berichten uit Nederland gaan komen.

Heel veel groeten en tot vrijdag!

Op naar Abudja!

Vanochtend na de slechte berichten van Raoul zeer hoopvol naar het kantoor van de adoptie-organisatie gegaan. Mogelijk zou het paspoort klaar zijn en misschien ook de legalisatie door buitenlandse zaken zijn verwerkt. Teleurstellend genoeg was er beider vlak geen nieuws. Maar ze zouden in de loop van de dag nog eens informeren hoe het er voor stond. Ik zou bericht krijgen zodra er iets te berichten viel. Twee uur later kwam het bericht binnen dat het paspoort klaar was. Deji had met buitenlandse zaken gebeled en gezegd dat Raoul in Nederland in het ziekenhuis lag en dat ik zo snel mogelijk naar huis moest. B.Z. zeiden op hun beurt dat de legalisatie al rond was en dat alleen de papierwinkel nog moest worden afgehandeld. Gezien de situatie waren ze bereid er prioriteit aan te geven. Vanmiddag om 16:00 uur, kreeg ik het bericht dat ik me naar de luchthaven moest spoeden om een ticket voor morgenvroeg te regelen. We vliegen om 7.30 uur, Nigeriaanse tijd, naar Abudja. Alles moest heel vroeg, zodat we dezelfde dag nog naar de ambassade kunnen. Donderdag en vrijdag is het hier namelijk public holiday i.v.m. het afsluiten van de ramadan. Dan is alles gesloten en wordt er niets gedaan. Ik moet nu dus proberen om een visum voor Isabel te krijgen voor donderdag. Lukt dat niet, dan kan ik pas na het weekend naar huis. Lukt het wel, dan vlieg ik waarschijnlijk woensdag of donderdagnacht naar huis!!!!!!!!!!!!!

Wel weer een ontzettende domper, dat Raoul ons waarschijnlijk niet kan komen afhalen. In het ziekenhuis in Heerlen zijn ze vandaag niet begonnen met een behandeling. Uit de eerste bloedtest bleek niet dat hij malaria had. De malaria breid zich nu waarschijnlijk in een ander deel van z'n lichaam explosief uit en zal dan waarschijnlijk ook explosief in het bloed te zien zijn. Men is de hele dag met onderzoek bezig geweest, maar het einde van het liedje was, dat ze eigenlijk zich geen raad met hem weten en daarom maar niet behandelen. Kan ik me hier in Lagos behoorlijk over opwinden. Een streekziekenhuis zonder expertise en ervaring moet in een situatie als deze meteen informatie inwinnen bij een tropencentrum. Morgen zal dat alsnog gebeuren, maar deze nacht moet hij maar weer zien door te komen.

In Abudja zal het behoorlijk druk en hectisch worden, dus of er wat van internetten zal komen is de vraag. Ik probeer in ieder geval even te laten weten wanneer ik terug kom. Overigens is iedereen op schiphol en bij ons thuis welkom op de dag dat we aankomen. Daarna gaan we een periode van rust inlassen. Dus heb je zin en tijd, voel je dan welkom om te komen.

Ga nu snel de koffers inpakken en alles voorbereiden voor morgen. Weltrusten en tot gauw.

Raoul weer / nog steeds ziek

Vanmorgen het ellendige nieuws gekregen, dat Raoul afgelopen nacht opnieuw is opgenomen in het ziekenhuis. Hij voelt zich weer hondsberoerd. Waarschijnlijk is de malaria opnieuw de boosdoener, maar dat weten we nog niet zeker. Hij wordt nu uitgebreid onderzocht. Dolblij dat hij nu in Nederland is en niet hier! Hopelijk komt er in de loop van de dag beter nieuws. Dat zouden we nu wel kunnen gebruiken.

Follow up...

Dat volgende slaapje werd de volgende dag. Omdat ik alleen met haar ben, is het niet altijd makkelijk om tijd te maken voor internet. Er is alweer vanalles nieuws te melden. Helaas ook een verdrietig bericht. Vanuit Nederland kwam vrijdag het bericht dat het met Lara, de hond van mijn schoonzus, niet goed ging. Waarschijnlijk had ze een hersenbloeding gehad. Tijdens de nacht ging ze hard achteruit en 's morgens heeft ze de moeilijke beslissing moeten nemen om haar in te laten slapen. We zijn een absolute hondenfamilie en Lara ligt ons dus ook nauw aan het hart. Ze is gelukkig heel rustig ingeslapen. Raoul heeft een graf voor haar gegeraven in de achtertuin van z'n ouders. Voelde erg raar om geen afscheid van haar te kunnen nemen. Op zulke momenten wil je gewoon even thuis zijn.

Gelukkig was er voor mij ook afleiding. Gisteren zijn we naar de Lekki-markt geweest. Dat was hartstikke leuk. Wel bloedheet. Isabels kleren waren nat van het zweet en overal glinsterden kleine zweetdruppeltjes op haar hoofd en gezicht. Ik heb een paar hele mooie souveniers gekocht. Had nog wel meer dingen willen meenemen, maar was bang dat het allemaal niet in de koffer zou passen. Als ik genoeg tijd heb, Isabel slaapt nu, dan probeer ik een paar foto's in het foto-album te zetten.

Vandaag (zondag) ben ik op bezoek geweest bij Frank en Sabine en Regina en Pascal. Dat was heel erg gezellig. Natuurlijk ken ik Bo en Tanimola al van de week dat wij zelf bij miss Aino zaten. Tanimola en Bo hadden toen onze harten al veroverd. Ongelofelijk hoe anders de kinderen eruit zien als ze leuke passende kleren aan hebben. Je ziet ook gewoon dat het de kinderen goed doet dat ze ouders hebben, die onverdeelde aandacht voor hen hebben. We hebben gezellig gekletst. Veel herkenning natuurlijk. Even kunnen knuffelen met Tanimola. Bo lag heerlijk te slapen. Vanmiddag ga ik naar een barbecue op de compound, vananvond even bellen met het thuisfront en er is weer een dag voorbij gevlogen.

Morgen hoor ik of ik dinsdag naar Abudja mag vliegen. Op dit moment wacht ik nog op Isabels paspoort en de legalisatie door buitenlandse zaken. De verwachting van de Foundation is dat maandag alles rond is. Maar alles onder voorbehoud natuurlijk, want in Nigeria is niets zeker. Ik hoop wel dat het doorgaat, want dat zou betekenen dat ik vlug naar huis mag. In Abudja hoef ik namelijk alleen nog een visum voor Isabel aan te vragen en een vlucht naar huis te boeken. Bij het idee van naar huis gaan, begint het wel te kriebelen hoor. Wie weet... Morgen even afwachten dus.

Ik hoor nog niets vanuit de slaapkamer, dus ik ga nog even proberen wat foto's erop te zetten.

Eindelijk bericht uit Nigeria!!!

Hallo allemaal,


Gelukkig doet internet het weer. Bleek de antenne op het dak van het appartementencomplex omgewaaid te zijn. Dak staat vol met antennes. Iedereen met internet heeft een eigen antenne. Antenne is opnieuw gemonteerd en waarschijnlijk blijft nu alles goed gaan. Heerlijk om weer contact te hebben met de buitenwereld naast de telefoon. Ik heb nu ook alle reacties in het gastenboek gelezen. Echt super! Bedankt allemaal voor jullie meedenken, meeleven en ontzettende leuke berichten.

Ik zal jullie eerst even proberen bij te praten. Raoul is helaas ziek geworden. Behoorlijk ziek zelfs. Hij is 5 dagen opgenomen in het ziekenhuis. Diagnose very sevear malaria and tyfus. Over dit laatste zijn de meningen verdeeld. Het zou ook een salmonella vergiftiging kunnen zijn. Door het ziek zijn heeft hij de reis naar Akure, het verblijf in het wonderschone Owena Motel, de rechtzaak, de doop en het gesprek met father Anselm gemist. Echt een domper op ons verblijf in Nigeria. Hij zou natuurlijk zoiezo eerder zijn teruggegaan, maar had wel gehoopt tijd te kunnen doorbrengen met Isabel en alle belangrijke gebeurtenissen zelf mee te maken. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Hij is teruggegaan naar Nederland waar hij nu herstellende is. Het gaat een stuk beter en hij is weer aan het werk, maar hij voelt zich nog steeds niet de oude. We hebben van verschillende ervaringsdeskundigen gehoord dat malaria een lange nasleep kan hebben. We hopen dat die nasleep gauw voorbij is, zodat hij met volle teugen kan genieten van Isabel als we terug naar Nederland komen.

Met Isabel gaat het heel erg goed. Ze groeit ongelofelijk hard. Toen we aankwamen waren bijna alle kleren die we hadden meegenomen te groot. We waren namelijk uitgegaan van mt. 62/68. Inmiddels begint ze erin te groeien. Ze leert ook steeds nieuwe dingen bij. Als ze op haar buik ligt, kan ze zich nu omdraaien. Het kost haar nog wel grote moeite, maar ze zet meestal wel door. Maakte ze in het begin vooral lieve zachte geluidjes, nu lijkt het er vooral om te gaan hoe hard het kan. Ze vouwt nog voortdurend haar handen in en uit elkaar, terwijl ze er zelf geintrigeerd naar kijkt. Baden is nog steeds een feest, behalve als mama het water per ongeluk te lauw maakt! Dan worden gezichten van ongenoegen getrokken. Isabel houdt duidelijk van warmte. Warm bad, warme fles, warme kleren. Toch is ze door de airco hier in huis al een beetje veranderd. Ze heeft voor het eerst kennis gemaakt met de kapper. We hadden besloten om haar haar te laten knippen. Het werd iedere morgen een groter drama om de staartjes te maken. Maar als we het een dag los lieten, dan was er de dag erna met de kam bijna niet meer doorheen te komen. We vonden het wel jammer, want de staartjes stonden haar echt schattig, maar het woog voor ons niet op tegen de ochtendstress die het opleverde. Omdat Isabels haar zo dik is, moest het in 5 lagen er af geschoren worden. De eerste 2 lagen gingen goed, daarna werd iedere volgende laag een grotere probleem. Ze was naderhand zo overstuur dat ze na het baden nog nasnikkend op m'n arm in slaap is gevallen. Maar nu hebben we er gelukkig iedere dag plezier van. Ze ziet er trouwens met kort haar ook heel erg schattig uit. Nog iets meer baby.

Over Isabel gesproken. Ze is net wakker geworden. Ik schrijf tijdens het volgende slaapje weer verder.