Een dochter voor Frank en Sabine!

Alweer geweldig nieuws!! Frank en Sabine hebben eindelijk een voorstel. Hun geduld is behoorlijk op de proef gesteld, maar ze zijn nu dolblij met hun dochter Tanimola. Ze is geboren op 1 februari 2005. Ze weten nog niet wanneer het afreisgesprek is. We kunnen ons voorstellen dat ze naar het krijgen van de foto toeleven. (Deze krijg je op het afreisgesprek.) Frank en Sabine, van harte proficiat. We contacten!

Helaas op de site van Bo geen nieuws en ook bij Astrid lijkt er geen ontwikkeling in de goede richting plaats te vinden. We hopen ook op die weblogs binnenkort goede berichten te lezen.

Zaterdag vliegen!

Vanmiddag het verlossende telefoontje gekregen dat we zaterdag om 13:10 uur mogen vliegen. De koffers staan al in de gang. Isabel, here we come!!!

VOG is binnen!

Na veel telefoontjes, ergernis en frustratie vielen de VOG's (verklaring omtrent gedrag) gisteren dan eindelijk op de mat. Maandag kunnen ze meteen aan de slag met de vertaling. Raoul had vrijdag naar K&T gebeld, toen bleek dat ze weer niet bij de post zaten. K&T dacht echter dat het toch nog mogelijk is om zaterdag a.s. te vliegen. We zullen moeten afwachten. Waarschijnlijk weten we pas halverwege volgende week of we zaterdag echt kunnen gaan.

Van Joke en Hans (mailinglijst) gehoord dat hun VOG's na waren gestuurd en dat er uiteindelijk helemaal niet naar werd gevraagd op de rechtzitting. Dit stemt ons weer positief. Zeker nadat we gisteravond op een feestje hoorden, dat lijnvluchten meestal niet vol zitten en er dus ook op het laatste moment nog wel plaats is voor twee personen. Het begint weer te kriebelen. Zouden we zaterdag dan echt vertrekken...

Agnes en Henk zijn gisteren vertrokken. Regina en Pascal zijn nog aan het wachten. Evenals Liesbeth. Mogelijk zitten we a.s. zaterdag met zijn zessen in het vliegtuig. We gaan ervan uit dat we Henk en Agnes ook nog zullen ontmoeten.

Voorbereidingen

Wat een ontzettende leuke reacties op de foto van Isabel. We hebben er van genoten. Zo leuk om dit geluk met zoveel mensen te delen! Tussen het genieten door veel papierwerk regelen en telefoontjes plegen. Door Sabine treffend omschreven als 'veel gedoe'. Nou het gedoe ligt bijna achter ons. Alleen de verklaring van goed gedrag ligt nog dwars. De spoedprocedure van 10 werkdagen loopt morgen af, maar ze konden niet op tijd geleverd worden. We mogen morgen bellen om te horen hoe het er mee staat. Aangezien deze verklaringen nog vertaald moeten worden, kan het een serieuze bedreiging voor onze afreisdatum worden. We hebben besloten om in de ontkenningsfase te blijven v.w.b. de datum 1 september. In een depressie schieten kan altijd nog. We willen ons geluk nu door niets laten verstoren.

Even goed nieuws van een andere orde. Er is weer een voorstel geweest. Liesbeth heeft een zoon gekregen. Hij heet Nathaniel en is geboren op 28 augustus 2006. Bijna een jaar dus. Liesbth, enorm proficiat namens ons. Dat je maar snel mag afreizen naar jouw zoon. De voorstellenstroom gaat gestaag door. Wij vinden dat het geluk nu eens de september/oktober wachtenden op moet waaien!

Morgen ga ik tussen alle bedrijven door ook nog even op kamp met mijn klas, de krokodillen. (groep 6/7/8) Vrijdag a.s. ben ik weer boven water en online. Ik hoop bij terugkomst over 3 nieuwe voorstellen op de weblogs te kunnen lezen!!!

Tot vrijag...

Meer informatie...

Net thuis aangekomen. Nog even snel een schets van onze dag. Vanochtend eerst naar de Nigeriaanse ambassade in 'The Haque' geweest. Het visum in recordtempo (volgens K&T)opgehaald. Normaal mag je het 's middags pas afhalen. Geluk gehad dus.

Daarna door naar Halle. Eerst het afreisgesprek gehad. Veel nuttige tips en informatie gehad. Een bulk info, die gelukkig ook op papier staat. Maar op dit moment even totaal onbelangrijk, want na het gesprek kregen we eindelijk haar foto. Het was een ontroerend moment. Ondans dat ze een vondeling is, weten we nu meer over haar achtergrond. We hebben besloten dat we deze informatie bewaren voor Isabel. Als zij opgroeit zal ze op enig moment zelf die informatie krijgen en mag ze zelf kiezen wat ze daarmee wil. Maar er blijft natuurlijk genoeg over om te vertellen. Toen ze 2 maandan was woog ze 4,8 kilo en was ze 57 cm groot. We hebben nog geen ervaring met groeicurves, maar we krijgen de indruk dat ze zeker niet klein is. Ze ziet er goed gevoed en gezond uit. Hieronder een paar leuke weetjes:

Isabel is geboren in Ondo State.
In het weeshuis is haar naam al afgekort naar Toyin.
opinion nanny: SHE IS A SWEET LITTLE GIRL
interaction with adults: SHE SMILES AND LOVED TO BE CARRIED/CUDDELD
character: SHE IS LOVELY AND ENJOYS THE COMPANY OF PEOPLE

Op dit moment is Isabel nog bij miss Aino, maar het is onduidelijk of ze daar blijft tot wij arriveren. Mogelijk gaat ze al eerder terug naar Ondo State. We weten nog niet wanneer we haar mogen zien, maar in ieder geval in de eerste paar dagen al. (We hopen natuurlijk meteen bij aankomst)

Ondanks dat we haar nog nooit ontmoet hebben, missen we haar nu al. We willen sinds de foto helemaal zo snel mogelijk naar haar toe. We hebben haar inmiddels ongeveer 10.000 keer bekeken en haar gezicht is al zo vertrouwd. We zien haar al helemaal met haar rose gestippelde nijntjeszwembroek (die ze gisteren heeft gekregen) in het zwembad bij het hotel. Oke, we moeten nog twee weken met beide benen aan de grond proberen te blijven staan. Nog even werken, kampje draaien, spullen pakken, laatste formaliteiten afhandelen en de kinderkamer afmaken...
Bij nader inzien zulen die twee weken wel voorbij vliegen.

We houden jullie op de hoogte!

Foto Isabel

Vanmiddag afreisgesprek in Halle gehad. Na alles besproken te hebben, kwam het grote moment van de foto. Ze is in een woord geweldig!!! Op weg naar huis even een tussenlanding bij mam gemaakt. Daar meteen op internet gedoken om de foto van Isabel in het fotoalbum te plaatsen. Nu kan iedereen haar alvast bewonderen. Vanavond als we thuiskomen zullen we een iets uitgebreidere up-date geven. Tot dan...

Bedankt voor alle lieve reacties

Even een berichtje tussen alle hectiek door. Alles is in gang gezet en verloopt goed. Zelfs het visum, niet geheel onbelangrijk, denken we morgen eindelijk succesvol te kunnen aanvragen.

De reacties die we hebben gekregen zijn hartverwarmend en overweldigend. Iedereen hartstikke bedankt! Soms voelt het nog even alsof we dromen, maar iedere felicitatie maak het echter. Isabel is steeds in oze gedachte en we vragen ons de gekste dingen af. Hoe zou ze eruit zien, hoe klinkt ze als ze huilt, voelt ze zich happy, wie zou haar nu verzorgen, hoe is het met haar biologische moeder, enz. Donderdag zijn we weer een stapje dichterbij haar. Hopelijk krijgen we dan ook de bevestiging dat er plaats voor ons is op de vlucht van 1 september.

Wordt vervolgd...

Verpletterend nieuws!!!!!!!!!!

Onbeschrijfelijk hoe we ons voelen, ongelofelijk dat het echt is gebeurt, we leven sinds gistermorgen in een grote adrenaline-climax.

Gisteren, 7 augustus 2007, werden wij gebeld door Marleen van K&T. Ze had een voorstel voor ons. Een meisje van 3 maanden oud. Ze heet Oluwatoyin en is geboren op 7 mei 2007. Ze is te vondeling gelegd. We waren volledig uit het lood geslagen door dit verpletterende nieuws. We dachten dat we voorlopig nog niet aan de beurt waren en verwachtten dit telefoontje nog helemaal niet. Toen het kwartje begon te vallen, kwam ook het ongeloof. K&T teruggebeld om te controleren of het wel echt de stichting was, die ons had gebeld. Dat bleek werkelijk waar te zijn. We kunnen ons geluk niet op! We willen haar het liefst vanavond nog ophalen, maar hebben besloten dat het reeler is om 1 september af te reizen. Half september is de rechtzaak namelijk. Gelukkig hoeven we ons niet te vervelen, want er moet nog heel wat geregeld worden.

Oluwatoyin zal haar tweede naam worden. Wij geven haar de naam Isabel, wat tevens haar roepnaam wordt. Volgende week donderdag hebben we ons afreisgesprek en krijgen we haar foto. We zijn zo vreselijk benieuwd naar haar. 1 September kan niet snel genoeg dichterbij komen.

Een neefje erbij!!!

Vrijdagavond om 17:45 uur (of 18:15 uur dat kan ook) is ons neefje Silvijn geboren. Een lieve, kleine baby met een heel gaaf gezichtje. We hebben hem vandaag al mogen bewonderen. Hij weegt 2380 gram en is waarschijnlijk ongeveer 50 cm groot. Hij is nog niet opgemeten. Vlak na de bevalling had hij kort ademhalingsproblemen. Maar gelukkig was dat heel snel over. De bevalling verliep razendsnel en de verpleegsters vermoeden dat hij daar erg van was geschrokken.
Nu is alles erg goed met hem. Behoudens de gebruikelijke vermoeidheid, gaat het met de vader en moeder ook heel erg goed. Silvijns twee grote zussen, Madelief en Rozemarijn, die tijdelijk bij opa en oma logeren, zijn ook op bezoek geweest. Rozemarijn (bijna 2 jaar) vond het een bedenkelijke situatie, maar Madelief (ruim 3) vond het geweldig en wilde alles zien. Handjes, voetjes, hoofdje. Maandag komt het hele span naar huis en wordt het gezin herenigd. Wij wensen hen nu al heel veel geluk met z'n vijven.

He, he, dat lucht op!

Afgelopen vrijdag was het zo'n dag. Toen ik m'n ogen open deed, dacht ik:'Ik kan nu echt niet meer langer wachten. Er moet nu gewoon een kind komen. Vandaag nog!' Ineens hadden we er helemaal de balen van. Nou ja, ik in ieder geval. Raoul is solidair. We zijn nu ruim 9 maanden adoptiezwanger. Toen de zwangerschap pas een feit was, voelde alles zo dichtbij. We hadden een echte mijlpaal bereikt. En als er iemand vertelde dat ze zwanger was, zei ik heel trots dat ik ook (adoptie)zwanger was. Maar bijna al deze mensen hebben hun kindje inmiddels en wij zitten nog steeds met lege handen. Sterker nog, we hebben geen flauw idee wanneer deze zwangerschap in een vreugdevolle vereniging met een kind zal leiden. Toen ik eenmaal gal begon te spugen, was het hek van de dam. 'En we krijgen maar 4 weken adoptieverlof, terwijl anderen 4 maanden zwangerschapsverlof krijgen. (Raoul: Tssss) Ik moet dus onbetaald verlof opnemen. (Raoul: belachelijk!) Zit jij in de vakantie met een familie bacterien op de bank. (Raoul: krachtterm) En gisteren regende het. (Raoul: niet te geloven)' Na een kwartier konden we echt niets zinnigs of onzinnigs meer verzinnen om op af te geven en ploften we ontspannen en voldaan met een kop koffie op de bank, terwijl Raoul droog opmerkte:'He, he, dat lucht op, vind je niet!'

We zijn weer terug

Nadat Nel een weekje de Harz in Duitsland onveilig had gemaakt, zijn we vorige week zaterdag teruggekomen. Niet gebruind, maar wel met een stapel leuke herinneringen. Helaas was dat niet het enige wat we mee naar huis namen. Raoul droeg in z'n knie een bacterie mee. Nadat z'n knie opzwol en hij koorts kreeg, ons gemeld bij de huisartsenpost. Met een antibioticakuurtje en een dosis goede moed, huiswaarts gekeerd. Maar na een paar dagen was Roel nog niet beter en z'n onderbeen was nu ook dik en rood. Toch maar weer even terug gegaan. Bleek dat de familie zich behoorlijk had uitgebreid. Het werd tijd voor zwaarder geschut. gelukkig begint dit aan te slaan, want Raoul is hangen op de bank zat. (ik ook)

We hadden natuurlijk gehoopt bij thuiskomst te kunnen lezen dat er nieuwe voorstellen waren gedaan en dat we akelig dicht bij de top van de lijst waren beland. Dit bleek ijdele hoop. We wachten weer 'geduldig' af.